De term bodembedekker omvat verschillende vaste planten en houtachtige planten die allemaal een geringe groeihoogte hebben en snel en dicht groeien. De meeste zijn zeer robuust en hebben prachtig blad en/of bloemen. Afhankelijk van de soort en de variëteit zijn ze bladverliezend of wintergroen en zorgen zo, met slimme beplanting, voor een mooie tuin het hele jaar door.

In principe zijn bodembedekkers geschikt voor iedereen die mooie, maar onderhoudsarme alternatieven zoekt voor groene gazons. Ze zijn bijzonder ideaal voor schaduwrijke of zonnige randzones, hellingen of overgangen, bijvoorbeeld van de zithoek naar de tuin, of voor het onderplanten van grotere vaste planten, heggen of bomen. De dichtgroeiende bodembedekkers worden vooral gebruikt voor plaatsen die niet als leefruimte dienen. Een helling kan bijvoorbeeld met bodembedekkers beplant worden. Voor grotere oppervlakten die nog begaanbaar zijn, zijn zelfs begaanbare bodembedekkers maar beperkt geschikt. Ook al worden sommige soorten, bijvoorbeeld voor een geurig gazon, aangeboden als “loopbestendig”, dan nog moet dit niet noodzakelijk letterlijk worden opgevat.

Bij het voorbereiden van de grond voor het planten van een bodembedekker – of zelfs het verplanten van de bodembedekker – is het belangrijk om alle zode en onkruid te verwijderen. Vooral hardnekkige wortelonkruiden moeten heel voorzichtig verwijderd worden – je moet bijvoorbeeld jichtkruid goed onder controle houden. Zo nodig wordt de grond verbeterd naar gelang van de te planten soorten, bijvoorbeeld verrijkt met compost of zand.

In tegenstelling tot gewone vaste planten perken, zoals een hoogstam fruitboom, kun je hier dicht planten. Groenblijvende bodembedekkers bedekken het hele jaar door het gebied, bladverliezende soorten verliezen hun bladeren in de winter. Winterharde bodembedekkers behouden hun bladeren bijna tot het voorjaar, maar lopen dan weer uit met nieuwe. Er is een mooie selectie van aanbevolen soorten en variëteiten voor bijna alle plaatsen.

Bodembedekkers met aantrekkelijke bladeren

Sommige van de planten met aantrekkelijk loof zijn geschikte bodembedekkers voor de schaduw en zijn erg gewild onder bomen, achter heggen of voor de noordkant van het huis.

Hazelwortel (Asarum europaeum) heeft een half tot volledig beschaduwde plaats in de tuin nodig. Hij wordt tien centimeter hoog en bloeit van april tot mei. De bodembedekker is wintergroen en groeit betrekkelijk langzaam. Er staan 15 tot 20 planten per vierkante meter om een gesloten plantendek te vormen. Het Kaukasus vergeet-mij-nietje (Brunnera macrophylla) is geschikt voor zonnige tot schaduwrijke plaatsen zonder middagzon. De bladverliezende en bladhoudende planten worden 40 centimeter hoog en bloeien ook in april en mei. Plant er vijf tot acht per vierkante meter. Met zijn hartvormige bladeren en hemelsblauwe bloemen is de ‘Jack Frost’ soort bijzonder aan te bevelen.

De wintergroene kruipende spil (Euonymus fortunei) heeft prostrate uitlopers waarmee hij tegen muren kan klimmen tot een hoogte van twee meter. Bij vrije groei wordt hij ongeveer 30 centimeter hoog. De standplaats moet in de zon of hooguit in gedeeltelijke schaduw zijn. Eén plant per vierkante meter is ruim voldoende. De bloeitijd is aan het begin van de zomer (juni/juli). Longkruid (Pulmonaria) verdraagt geen zon en gedijt in gedeeltelijke schaduw tot schaduw. Hij wordt even hoog, maar bloeit vroeger, in april en mei. De bladeren blijven in de winter nog lang aan de plant. Er zijn 10 tot 15 bodembedekkers per vierkante meter. De cultivar ‘Trevi Fountains’ heeft heel mooi gevlekte bladeren.

Zachte vrouwenmantel (Alchemilla mollis) is geschikt voor zonnige tot halfschaduwrijke perken. De bladeren zijn fluweelachtig groen en de gele bloemen, die van juni tot juli verschijnen, zijn aangenaam geurend. Hij wordt 40 centimeter hoog. Plan het planten van vijf tot zeven exemplaren per vierkante meter. De bladverliezende of wintergroene epimediums blijven met 20 tot 35 centimeter wat kleiner en bloeien in april en mei. Ze verdragen betrekkelijk veel droogte, mits ze goed geworteld zijn. Om op een halfschaduwrijke tot schaduwrijke plaats te planten, heb je 8 tot 15 elfflowers per vierkante meter nodig.

Bodembedekkers met bloeiende ornamenten

Sommige bodembedekkers zijn ook rijk aan bloemen – ze voelen zich meestal het best thuis op zonnige plaatsen. Hier stellen we een paar van de mooiste soorten voor.

Bruinrode stekelperen (Acaena microphylla ‘Copper Carpet’) houden van volle zon en bloeien in juni en juli in een mooi koperkleurig tapijt. Ze dragen roodbruine vruchten en bereiken een hoogte van tien centimeter – maar groeien betrekkelijk langzaam. Er staan 15 planten per vierkante meter. De tapijtkornoelje (Cornus canadensis) verdraagt zon alleen als de grond vochtig is, anders geeft hij de voorkeur aan een halfschaduwrijke plaats. Hij wordt 10 tot 20 centimeter hoog. De bloeitijd is in juni. Je hebt ook 15 planten per vierkante meter nodig.

Smeerwortel (Symphytum) gedijt ook in gedeeltelijke schaduw, maar voelt zich veel beter op een zonnige plek. Hij bereikt een hoogte van 40 tot 60 centimeter. De bladverliezende bodembedekker toont zijn mooie bloemen van juni tot augustus, is groeikrachtig en woekert uit. Vier tot zes planten zijn genoeg voor een vierkante meter. De kussenklokjesbloem (Campanula portenschlagiana) houdt ook van zon, maar wordt maar tien centimeter hoog. De bloeitijd is dezelfde. Plant negen tot twaalf van de bladverliezende planten per vierkante meter.

De schuimbloem (Tiarella cordifolia) gedijt in gedeeltelijke schaduw tot schaduw. Hij bloeit in mei en juni. Hij bereikt een maximale hoogte van 20 centimeter. Zorg ervoor dat je hem plant in losse, humusrijke grond. Je hebt 9 tot 16 planten per vierkante meter nodig. De vrolijke gele bloemen van de tapijtaardbei (Waldsteinia ternata) verschijnen al heel vroeg in april en mei. De het hele jaar door groene plant wordt tien centimeter hoog en verkiest een zonnige tot schaduwrijke plaats in de tuin. 10 tot 15 exemplaren van de bloeiende bodembedekker per vierkante meter.

Robuust tegen naaktslakken en slakken

Omdat bodembedekkers bedoeld zijn om lang in de tuin te blijven staan, is een niet onbelangrijk criterium bij het kiezen van de juiste soort de weerstand van de planten. Vooral slakken kunnen een echt probleem zijn. De Bergenie (Bergenia), de al genoemde vrouwenmantel, de kraanvogel (Geranium) en het Andeskussen (Azorella trifurcata) blijken bijzonder robuuste bodembedekkers tegen naaktslakken te zijn. Ze zijn daarom ideaal voor tuinen die bijzonder vatbaar zijn voor slakken en naaktslakken.

Snoeien van bodembedekkers

Van bodembedekkers is bekend dat ze kierloze tapijten vormen in het bed. Sommige soorten zoals doodsnetel (Lamium) of kraanvogel groeien echter zo overvloedig dat ze na een tijdje zwakkere planten verdringen. De herfst is de beste tijd om deze bodembedekkers terug te knippen. Uitgewortelde uitlopers kunnen met een spade worden uitgesneden om te voorkomen dat ze zich naar naburige bedden verspreiden.

Bodembedekkers kweken

Als bodembedekkers zich in de tuin bewezen hebben en goed ingeburgerd zijn, kun je ze in de herfst gemakkelijk zelf vermeerderen. Veel soorten, waaronder Balkan kraanvogelstruik (Geranium macrorrhizum) en Pyrenese kraanvogelstruik (Geranium endressii), vormen lange, bovengrondse worteluitlopers en kunnen door wortelstokstekken vermeerderd worden. Snijd daarvoor bladhoudende uitlopers van ongeveer tien centimeter lang af, verwijder de oudere bladeren en zet ze dan in kleine potten vol groeigrond. De stekken hebben regelmatig maar kleine hoeveelheden water nodig.